Somebody’s Mother
Summary in Marathi
“समबडीज मदर” ही मेरी डाऊ ब्राइन यांची एक सुंदर कविता आहे जी दया आणि मदतीबद्दल सांगते. या कवितेत एक म्हातारी, गरीब आणि कमकुवत बाई आहे, जी थंड हिवाळ्याच्या दिवशी रस्ता ओलांडण्याचा प्रयत्न करते. रस्ता बर्फाने झाकलेला आहे आणि लोकांची गर्दी तिला ढकलते, पण कोणीही तिला मदत करत नाही. तिचे पाय थकलेले आणि हळू आहेत, आणि तिला गाड्या किंवा घोड्यांच्या पायाखाली येण्याची भीती वाटते. तेवढ्यात शाळेतून सुटलेले आनंदी मुलांचे टोळके तिथून जाते, पण त्यापैकी फक्त एक चांगला मुलगा थांबतो. तो तिचा हात धरून तिला रस्ता ओलांडायला मदत करतो आणि आपल्या तरुण शक्तीवर अभिमान वाटतो. तो म्हणतो की ही म्हातारी कोणाची तरी आई आहे, आणि त्याला वाटते की कोणीतरी त्याच्या आईलाही असेच मदत करेल. घरी गेल्यावर ती म्हातारी त्या मुलासाठी प्रार्थना करते आणि देवाला त्याला आशीर्वाद द्यायला सांगते. ही कविता आपल्याला शिकवते की आपण गरजूंना मदत केली पाहिजे कारण प्रत्येकजण कोणासाठी तरी खास असतो.
Summary in English
“Somebody’s Mother” is a touching poem by Mary Dow Brine that talks about kindness and helping others. The poem describes an old, poor, and weak woman trying to cross a street on a cold winter day. The street is covered with snow, and a crowd of people pushes her aside, but no one helps her. Her feet are slow, and she’s scared of being trampled by carriages or horses. Then, a group of joyful schoolboys passes by, happy to be free from school, but only one boy stops. This cheerful boy gently takes her hand and helps her cross the street safely, feeling proud of his young strength. He says she’s somebody’s mother, despite being old and slow, and hopes someone would help his own mother in the same way someday. That night, the old woman prays at home, asking God to bless the kind boy who is someone’s son and pride. The poem teaches us to help those in need because everyone is special to someone.
Summary in Hindi
“समबडीज मदर” मेरी डाऊ ब्राइन की एक भावुक कविता है जो दया और मदद के बारे में बताती है। इसमें एक बूढ़ी, गरीब और कमजोर औरत है जो सर्दी के दिन बर्फ से ढके रस्ते को पार करने की कोशिश करती है। सड़क पर लोगों की भीड़ उसे धक्का देती है, लेकिन कोई उसकी मदद नहीं करता। उसके पैर धीमे हैं और उसे गाड़ियों या घोड़ों के नीचे कुचल जाने का डर है। तभी स्कूल से छूटे हुए खुशहाल लड़कों का झुंड वहाँ से गुजरता है, लेकिन उनमें से सिर्फ एक अच्छा लड़का रुकता है। वह उसका हाथ पकड़कर उसे सड़क पार करवाता है और अपनी जवान ताकत पर गर्व महसूस करता है। वह कहता है कि यह बूढ़ी औरत किसी की माँ है, और उसे लगता है कि कोई उसकी माँ की भी ऐसे ही मदद करेगा। उस रात वह औरत घर पर प्रार्थना करती है और भगवान से उस नेक लड़के को आशीर्वाद देने को कहती है, जो किसी का बेटा और गर्व है। यह कविता सिखाती है कि हमें जरूरतमंदों की मदद करनी चाहिए क्योंकि हर कोई किसी के लिए खास होता है।
Leave a Reply