रामायण आणि मारुतीची लंकेसाठी झेप
रामायण हे आदिकाव्य आहे, आणि त्याचे रचनाकार महर्षी वाल्मिकी आहेत. हे ग्रंथ श्रीरामाच्या जीवनचरित्रावर आधारित आहे.
सीतेच्या शोधासाठी मारुती लंकेकडे झेपावतो. त्याच्या मार्गात महासागर आहे. त्या सागराच्या तळाशी मैनाक नावाचा पर्वत आहे. मारुतीला गगनातून उडताना पाहून मैनाक पर्वत वर येतो आणि समुद्राच्या पृष्ठभागावर प्रकट होतो. मारुतीचा प्रवास मोठा आहे आणि त्याला विश्रांतीसाठी कुठलेही ठिकाण नाही, हे मैनाकाला समजते. म्हणून तो मारुतीला म्हणतो, “महाकपे! खूप थकलास, कृपया माझ्या शिखरावर थोडी विश्रांती घे!”
मैनाकाची मदत आणि उपकाराची आठवण
मैनाक पर्वताने मारुतीला मदतीसाठी का बोलावले? त्याला मारुतीकडून काही मिळवायचे होते का? नाही! ही होती उपकाराची आठवण.
पूर्वीच्या काळी सर्व पर्वतांना पंख असायचे. ते आकाशात मुक्तपणे उडत असत आणि अचानक जमिनीवर कोसळत असत. त्यामुळे ऋषी घाबरले आणि त्यांनी इंद्राकडे मदतीची याचना केली. इंद्र पर्वतांवर क्रोधित झाला आणि त्याने आपल्या वज्राने त्यांचे पंख छाटण्यास सुरुवात केली.
जेव्हा इंद्र मैनाक पर्वताच्या दिशेने गेला, तेव्हा पवनदेवाने वेगाने मैनाकाला समुद्राच्या तळाशी सुरक्षित ठिकाणी नेले. त्यामुळे मैनाक पर्वत वज्राच्या प्रहारातून वाचला.
“उपकाराची परतफेड करणे हा सनातन धर्म आहे.”
मैनाक पर्वताने पवनदेवाच्या या मदतीचे स्मरण ठेवले होते. तो विचार करतो, “जो उपकार करतो, त्याची परतफेड करणे हा सनातन धर्म आहे.” म्हणूनच मैनाक पर्वताने पवनदेवाचा पुत्र मारुतीला विश्रांतीसाठी आमंत्रण दिले.
मारुतीला मैनाकाचा आदर आणि आदरातिथ्य खूप आवडले, पण तो म्हणाला, “मी रामाच्या कार्यासाठी निघालो आहे, म्हणून थांबू शकत नाही.” आणि तो पुढे निघून गेला.
या कथेतून आपण काय शिकतो?
✔ जो आपल्या मदतीला येतो, त्याचा उपकार लक्षात ठेवावा.
✔ जेव्हा आपल्यावर एखाद्याने उपकार केला असेल, तर योग्य वेळी त्याची परतफेड करणे हे आपले कर्तव्य आहे.
✔ ध्यानात ठेवा, योग्य वेळी केलेली मदतच खऱ्या अर्थाने महत्त्वाची ठरते.
✔ रामकार्य किंवा चांगल्या उद्देशाने घेतलेली जबाबदारी सोडू नये, जरी अडथळे आले तरीही मार्गक्रमण करावे.
Leave a Reply