Summary in Marathi
“Excuses!” हा एक विनोदी नाटक आहे, जो शाळेत उशिरा येणाऱ्या रितेश नावाच्या विद्यार्थ्यावर आधारित आहे. जेव्हा तो वर्गात येतो, तेव्हा त्याची शिक्षिका मिसेस सेन त्याला टोमणा मारते की तो दुसऱ्या तासासाठी “लवकर” पोहोचला आहे. तेव्हा रितेश उशिरा येण्याची कारणे सांगू लागतो.
सुरुवातीला, त्याला मुख्य रस्त्यावरून मोठा आवाज ऐकू येतो, म्हणून तो चौकशीसाठी जातो. तिथे त्याला एक माणूस फुटपाथवर वेदनांनी विव्हळताना दिसतो. अचानक, एका दुकानातून दुसरा माणूस धावत येतो आणि दुकानदार “चोर! चोर!” अशी आरोळी देतो. आश्चर्याची गोष्ट म्हणजे, जो माणूस जखमी वाटत होता, तो देखील चोरासोबत पळून जातो! रितेश त्यांचा पाठलाग करतो, पण ते अदृश्य होतात.
मग रितेशला आठवते की घाईत त्याने आपली शाळेची पिशवी (school bag) दुकानात विसरली आहे. जेव्हा तो ती आणायला जातो, तेव्हा एक मोठा, लांब केसांचा, तपकिरी रंगाचा कुत्रा त्याच्या पिशवीवर बसलेला असतो. कुत्रा काही केल्या हलत नाही. अखेर, दुकानदार त्याला काही बिस्किटे देतो, आणि रितेश त्या बिस्किटांचा वापर करून कुत्र्याला हलवतो.
जेव्हा तो शाळेकडे परत येतो, तेव्हा तोच कुत्रा त्याच्या मागे येऊ लागतो. सुरुवातीला रितेश त्याला मोठा आणि भयानक म्हणतो, पण नंतर तो त्याला लहान आणि एकटा वाटतो. शाळेच्या गेटजवळ आल्यावर, कुत्रा अचानक आपल्या खऱ्या मालकाकडे धावत जातो.
मिसेस सेन त्याच्या सर्व कारणांना विनोदी पद्धतीने ऐकते. त्याला शिक्षा करण्याऐवजी, ती त्याला कथा लेखन स्पर्धेत भाग घेण्याचा सल्ला देते. पण रितेश स्वतःच म्हणतो, “मी तर गोष्टी बनवू शकत नाही!” ही गोष्ट खूप मजेशीर आहे, कारण त्याने आधीच खूप विनोदी कारणे सांगितली होती!
तात्पर्य: या गोष्टीतून आपल्याला समयपालन (punctuality), प्रामाणिकपणा (honesty), आणि सर्जनशीलता (creativity) शिकायला मिळते. केवळ बहाणे करण्याऐवजी, आपण आपली प्रतिभा योग्यरित्या वापरायला हवी.
Summary in English
The skit “Excuses!” is a humorous story about a student, Ritesh, who arrives late to school and gives a series of funny and exaggerated excuses. When Ritesh enters the classroom, his teacher, Mrs. Sen, sarcastically says that he is “early” for the second period. Ritesh then begins to explain his reasons for being late.
First, he claims that he heard a scream from the road and went to investigate. He saw a man groaning in pain near the pavement. Suddenly, another man ran out of a shop, and the shopkeeper shouted, “Thief! Catch him!” Surprisingly, the injured man also got up and ran away with the thief. Ritesh tried to chase them, but they disappeared quickly.
Then, Ritesh remembered that he had left his school bag at the shop. When he went back to get it, he found a huge, hairy, brown dog sitting on it. He and the shopkeeper tried to move the dog, but it wouldn’t budge. Finally, the shopkeeper gave him some biscuits, and Ritesh used them to lure the dog away.
As he continued his journey, the dog started following him to school. Ritesh described it first as big and scary but later as small and lonely. When he reached school, the dog found its real owner and ran away.
Mrs. Sen listened to his entire story with amusement. Instead of scolding him, she suggested that he participate in a story-writing competition since he was so good at making up stories. Ironically, Ritesh refused, saying, “I am not good at making up stories!” This humorous ending shows how Ritesh was unaware of his own talent.
Moral: The story highlights the importance of punctuality, honesty, and creativity. It also teaches that instead of making excuses, one should use their talents positively.
Summary in Hindi
“Excuses!” एक मज़ेदार नाटक है, जो एक छात्र रितेश के बारे में है, जो स्कूल में देर से आता है और कई अनोखे बहाने देता है। जब वह कक्षा में आता है, तो उसकी शिक्षिका मिसेज सेन मजाक में कहती हैं कि वह “दूसरे पीरियड के लिए जल्दी” आ गया है। इसके बाद, रितेश अपनी देरी का कारण बताने लगता है।
सबसे पहले, उसने एक तेज़ चीख सुनी और देखने गया। वहाँ उसे एक आदमी फुटपाथ पर दर्द से कराहता हुआ मिला। तभी, एक और आदमी दुकान से दौड़ता हुआ बाहर आया और दुकानदार चिल्लाया “चोर! चोर!”। आश्चर्यजनक रूप से, जो व्यक्ति दर्द में था, वह भी चोर के साथ भाग गया! रितेश ने उन्हें पकड़ने की कोशिश की, लेकिन वे गायब हो गए।
फिर, रितेश को याद आया कि उसने अपना स्कूल बैग दुकान में छोड़ दिया था। जब वह वापस गया, तो उसने देखा कि एक बड़ा, बालों वाला, भूरा कुत्ता उसके बैग पर बैठा हुआ था। वह और दुकानदार कई कोशिशें करते हैं, लेकिन कुत्ता हिलने का नाम नहीं लेता। अंत में, दुकानदार उसे बिस्कुट देता है, और रितेश उन्हें दिखाकर कुत्ते को दूर हटाता है।
लेकिन परेशानी खत्म नहीं हुई, क्योंकि कुत्ता उसके पीछे-पीछे स्कूल तक आ गया। पहले तो रितेश उसे डरावना और बड़ा कहता है, लेकिन फिर कहता है कि वह छोटा और मासूम लग रहा था। अंत में, कुत्ते ने खुद ही अपने मालिक को खोज लिया और भाग गया।
मिसेज सेन उसकी पूरी कहानी को मनोरंजक तरीके से सुनती हैं। वह उसे डांटने की बजाय कहानी-लेखन प्रतियोगिता में भाग लेने का सुझाव देती हैं। लेकिन रितेश फिर बहाना बनाता है और कहता है, “मैं तो कहानियाँ बना ही नहीं सकता!”। यह नाटक हास्यपूर्ण तरीके से बहाने बनाने और सृजनात्मकता (Creativity) की शक्ति को दर्शाता है।
शिक्षा: यह कहानी हमें समय की पाबंदी (Punctuality), ईमानदारी (Honesty) और रचनात्मकता (Creativity) का महत्व सिखाती है। बहाने बनाने की बजाय, हमें अपनी कल्पनाशक्ति को अच्छे कामों में लगाना चाहिए।
Leave a Reply