सोनू हाथी
Summary in Marathi
“सोनू हत्ती” ही कथा आपल्याला दयाळूपणा, करुणा आणि प्राण्यांविषयी प्रेम करण्याचे महत्त्व शिकवते. ही गोष्ट विश्वास नावाच्या लाकूडतोड्याची आहे, जो आपल्या कुटुंबाच्या उदरनिर्वाहासाठी जंगलात झाडे तोडतो. एक दिवस तो एका मोठ्या झाडाला तोडण्यासाठी त्याच्या कुऱ्हाडीने वार करू लागतो. झाड अचानक बोलू लागते आणि त्याला विनंती करते की ते तोडू नये.
विश्वास आश्चर्यचकित होतो पण झाडाच्या विनंतीकडे दुर्लक्ष करतो. मात्र, झाड त्याला सांगते की तो जसा आपल्या मुलांची काळजी घेतो, तशीच झाडेही सजीव आहेत आणि त्यांनाही वेदना होतात. हे ऐकल्यावर विश्वासला वाईट वाटते आणि तो झाड न तोडण्याचा निर्णय घेतो. झाड त्याच्या दयाळूपणाबद्दल त्याला एक अनोखी भेट देतो—एक लहान, बिचारा आणि भुकेलेला हत्तीचा पिल्लू, जो आपल्या कुटुंबापासून हरवला आहे.
विश्वास हत्तीला घरी नेण्याबाबत साशंक असतो, कारण त्याला आधीच त्याच्या स्वतःच्या मुलांचे पोट भरणे कठीण जात आहे. पण तरीही, तो त्या हत्तीला मदत करण्याचा निर्णय घेतो आणि त्याला ‘सोनू’ हे नाव देतो. सुरुवातीला, त्याची पत्नी सुलमत्रा हत्तीला घरात ठेवण्याच्या विरोधात असते, कारण त्यांच्याकडे स्वतःच्या गरजा पूर्ण करण्याइतकेही पैसे नसतात.
हळूहळू, सोनू कुटुंबाच्या सवयीचा होतो. घरातील मुले त्याला खूप आवडू लागतात आणि त्याच्याशी खेळू लागतात. पण घरात अन्न आणि पैसे कमी असल्यामुळे, विश्वास आणि त्याचे कुटुंब सोनूला मेळ्यात घेऊन जाण्याचा निर्णय घेतात, जेणेकरून त्याला काहीतरी खायला मिळेल आणि त्यांची परिस्थिती सुधारेल.
ही कथा आपल्याला शिकवते की संकटे आली तरीही माणसाने आपले माणुसकीचे गुण सोडू नयेत. विश्वासच्या कृतीतून आपण शिकतो की निसर्ग आणि प्राण्यांविषयी प्रेम बाळगणे हे अत्यंत महत्त्वाचे आहे. दयाळूपणामुळेच आपल्याला अनपेक्षित आनंद मिळू शकतो.
Summary in English
“Sonu the Elephant” is a touching story that highlights the values of kindness, compassion, and love for animals. The story revolves around Vishwas, a poor woodcutter who depends on cutting trees to earn a living. One day, while cutting down a tree, he is suddenly stopped by the tree itself, which begins to speak and plead for its life.
Vishwas is shocked but ignores the tree’s request. However, the tree tells him that just as he cares for his children, trees also have life and feel pain. This deeply moves Vishwas, and he decides not to cut the tree. In return for his kindness, the tree rewards him with a special gift—an abandoned, starving, and sick baby elephant that has been separated from its family.
At first, Vishwas is hesitant to take the elephant home, as he is already struggling to provide food for his own children. However, his heart softens, and he decides to adopt the elephant and names it Sonu.
When Vishwas brings Sonu home, his wife, Sulmitra, is furious and refuses to accept the animal. She argues that they barely have enough food for themselves. However, over time, Sonu becomes a part of their family. The children adore him and play with him, and even Sulmitra begins to develop affection for him.
Despite their love for Sonu, their financial situation worsens, and they struggle to provide food for everyone. Eventually, Vishwas decides to take Sonu to a village fair, hoping that they might find food there and that their situation might improve.
The story teaches a valuable lesson: even in difficult times, one should never abandon compassion and kindness. Vishwas’ actions show us that love for nature and animals can bring happiness and unexpected rewards.
Summary in Hindi
“सोनू हाथी” एक भावनात्मक और प्रेरणादायक कहानी है, जो हमें दया, करुणा और पशु-प्रेम का महत्व सिखाती है। यह कहानी एक गरीब लकड़हारे, विश्वास की है, जो पेड़ काटकर अपने परिवार का पालन-पोषण करता है। एक दिन जब वह जंगल में एक बड़ा पेड़ काटने की कोशिश करता है, तो पेड़ बोल पड़ता है और उससे गुहार लगाता है कि उसे न काटा जाए।
विश्वास पहले इसे एक अजीब बात समझकर नजरअंदाज कर देता है, लेकिन जब पेड़ उससे भावनात्मक रूप से बात करता है और अपनी तकलीफ व्यक्त करता है, तो उसका दिल पसीज जाता है। वह पेड़ को नहीं काटने का फैसला करता है। उसकी इस दयालुता से खुश होकर पेड़ उसे एक विशेष उपहार देता है—एक भूखा, बीमार और असहाय हाथी का बच्चा, जो अपने परिवार से बिछड़ गया है।
विश्वास पहले सोचता है कि वह इस हाथी का ख्याल कैसे रखेगा, क्योंकि वह खुद ही आर्थिक तंगी से गुजर रहा है। लेकिन फिर, उसकी करुणा उसे प्रेरित करती है, और वह हाथी को घर ले जाता है और उसका नाम सोनू रखता है।
घर पहुँचने के बाद, उसकी पत्नी सुलमित्रा इस फैसले से बहुत नाराज़ होती है। वह शिकायत करती है कि उनके पास खुद के खाने के लिए भी पर्याप्त भोजन नहीं है, तो वे एक हाथी को कैसे पालेंगे? लेकिन समय के साथ, सोनू परिवार का हिस्सा बन जाता है। घर के बच्चे उसे बहुत पसंद करने लगते हैं और उसके साथ खेलते हैं। धीरे-धीरे, सुलमित्रा को भी सोनू से लगाव हो जाता है।
हालाँकि, उनकी आर्थिक स्थिति और भी खराब होती जाती है, और वे सोनू के लिए पर्याप्त भोजन नहीं जुटा पाते। इस समस्या को हल करने के लिए, विश्वास सोनू को एक मेले में ले जाने का निर्णय लेता है, जहाँ उसे अच्छा खाना मिल सके और उनकी स्थिति में कुछ सुधार हो।
यह कहानी हमें सिखाती है कि कठिनाइयों के बावजूद, हमें करुणा और दयालुता नहीं छोड़नी चाहिए। विश्वास की अच्छाई और निस्वार्थ प्रेम हमें यह संदेश देती है कि अगर हम दूसरों की मदद करते हैं—चाहे वे इंसान हों या जानवर—तो हमें बदले में खुशियाँ और अनमोल अनुभव मिलते हैं।
Leave a Reply