Summary For All Chapters – Balbharati English Class 7
Unke Munke Timpetoo
Summary in Marathi
“उंके मुंके टिम्पेटू” ही सिग्रुन श्रीवास्तव यांची एक रंजक, रहस्यमयी आणि हृदयस्पर्शी कथा आहे, जी रोहन खन्ना नावाच्या मुलाच्या वाढदिवसाच्या अपेक्षांभोवती फिरते. रोहनला त्याच्या वाढदिवसासाठी टेबल टेनिस सेट हवा आहे, पण त्याची आई स्पष्टपणे सांगते की यावर्षी आर्थिक परिस्थितीमुळे ते शक्य नाही आणि त्याला फक्त एक जोडी शूज आणि हाताने विणलेला स्वेटर मिळेल. या निराशेने तो उपहासात्मकपणे बोलतो, पण त्याच्या मनात टेबल टेनिस सेटची इच्छा कायम राहते. त्याचा सर्वात चांगला मित्र मुक त्याला त्याच्या चुलत भावाकडून ऐकलेली एक अंधश्रद्धा सांगतो: जर खरोखरच एखादी गोष्ट हवी असेल, तर रात्री बारा वाजता बाभळीच्या झाडाभोवती सतरा वेळा “उंके, मुंके, टिम्पेटू” म्हणत धावलं पाहिजे. रोहनला हे मूर्खपणाचं वाटतं, आणि त्याच्या आजूबाजूला बाभळीचं झाडही नाही, फक्त मिसेस ग्रूव्हरच्या बागेत एक आहे. मिसेस ग्रूव्हर ही त्यांच्या शाळेची माजी मुख्याध्यापिका आहे, जिने तिच्या भेदक हिरव्या डोळ्यांनी आणि कडक स्वभावाने सर्वांना घाबरवून ठेवलं होतं. तरीही, वाढदिवसाच्या आदल्या दिवसापर्यंत ही कल्पना त्याच्या मनात घुमत राहते, आणि शेवटी तो मुकला सोबत घेऊन रात्री मिसेस ग्रूव्हरच्या बागेत जायचं ठरवतो. ते दोघे बागेच्या भिंतीवरून उडी मारतात आणि रोहन झाडाभोवती धावायला सुरुवात करतो, “उंके, मुंके, टिम्पेटू, माझी इच्छा पूर्ण होऊ दे!” असं म्हणत. पण अचानक मिसेस ग्रूव्हरच्या कुत्र्याचा तीव्र भुंकणं रात्रीच्या शांततेला भेदतं, आणि ती बाहेर येते, कुत्र्याला सोडण्याची धमकी देऊन कोण आहे हे विचारते. मुक झाडावर चढतो, पण रोहन घाबरत तिला सर्व काही सांगतो. आश्चर्याची गोष्ट म्हणजे, ती त्याला दटावण्याऐवजी शांतपणे ऐकते आणि उरलेले सहा फेरे पूर्ण करायला सांगते, आणि बाहेर पडताना पुढचा दरवाजा वापरायला सांगते. वाढदिवसाला रोहनला शूज आणि स्वेटर मिळतात, पण त्याला एक मोठं पार्सलही मिळतं, ज्यात एक उत्तम टेबल टेनिस सेट आहे, आणि त्यावर “रोहन खन्नाला, उंके, मुंके, टिम्पेटूमधून” असं लिहिलेलं आहे. मुक आणि त्याचे आई-वडील याचा हात नसल्याचं सांगतात, तेव्हा रोहनला वाटतं की मिसेस ग्रूव्हरने हे पाठवलं असेल. काही दिवसांनंतर, तो धैर्य गोळा करून तिला भेटायला तिच्या घरी जातो आणि तिला विचारतो की तिने हे केलं का. ती हसते आणि सांगते की तिलाही “उंके, मुंके, टिम्पेटू”वर विश्वास आहे, कारण तिने चहासाठी कोणीतरी यावं अशी इच्छा केली होती, आणि रोहन तिच्याकडे आला. तिचं हे उत्तर आणि तिची मृदू हास्य तिला एकदम वेगळं दाखवतं. यानंतर रोहन आणि मुक तिच्याशी मैत्री करतात आणि तिच्या घरी चहा आणि बिस्किटांसाठी नियमित येऊ लागतात, कारण ती त्यांना आता कडक नव्हे तर दयाळू आणि मजेदार वाटते. ही कथा विश्वासाचा खेळ, धैर्याची परीक्षा आणि अनपेक्षित दयाळूपणाने जोडलेली नाती यावर प्रकाश टाकते.
Summary in English
“Unke Munke Timpetoo” by Sigrun Srivastava is a captivating, suspenseful, and heartwarming story that revolves around Rohan Khanna, a boy eagerly awaiting his birthday but deeply disappointed by his mother’s firm refusal to buy him a table tennis set due to financial difficulties, limiting his gifts to a pair of shoes and a hand-knitted pullover. His frustration spills out in a mocking tone, though his longing for the table tennis set lingers. His best friend Muk shares an odd superstition he learned from his cousin: to fulfill a desperate wish, one must run around a banyan tree at midnight, chanting “Unke, Munke, Timpetoo” seventeen times. Rohan dismisses it as foolishness and notes there’s no banyan tree nearby except in the garden of Mrs. Groover, their retired school principal whose piercing pale green eyes and strict reputation once tamed even the rowdiest bullies like Rinkoo Lal. Yet, the idea haunts him until the eve of his birthday, when he persuades Muk to join him in sneaking into Mrs. Groover’s garden at ten minutes to midnight. They climb over the wall, and in the dim moonlight, Rohan begins racing around the banyan tree, its aerial roots swaying in the breeze, chanting “Unke, Munke, Timpetoo, I wish my wish is coming true!” Fear creeps in as he hears night sounds—a crackle, a swish—but his resolve falters when Mrs. Groover’s dog unleashes a ferocious bark, shattering the silence. She storms out, threatening to release the dog, while Muk scrambles up the tree. Terrified, Rohan confesses everything, expecting punishment, but Mrs. Groover listens intently with her intense gaze and, astonishingly, allows him to complete his remaining six rounds, instructing him to exit through the front gate. On his birthday, Rohan unwraps his expected shoes and pullover, but his eyes widen at a large parcel labeled “To Rohan Khanna, From Unke, Munke, Timpetoo,” revealing a fabulous, slightly used table tennis set. Muk and his parents swear they didn’t send it, leaving Rohan suspecting Mrs. Groover. Days later, he gathers the courage to visit her, rehearsing his words, but stutters nervously under her gaze as he asks if she sent it. She smiles softly, saying she believes in “Unke, Munke, Timpetoo” because she wished for someone to join her for tea, and Rohan arrived. Her playful response and warm demeanor transform her from a fearsome figure into a kind, almost human friend. From then on, Rohan and Muk visit her regularly, savoring her tea and cookies, drawn not just by treats but by a genuine bond rooted in their shared belief in the mysterious chant. This tale weaves together themes of belief, courage, and the surprising kindness that can forge unexpected friendships.
Summary in Hindi
“उंके मुंके टिम्पेटू” सिग्रुन श्रीवास्तव की एक रोमांचक, रहस्यमयी और भावनात्मक कहानी है, जो रोहन खन्ना नाम के एक लड़के के जन्मदिन की उम्मीदों के इर्द-गिर्द घूमती है। रोहन अपने जन्मदिन के लिए टेबल टेनिस सेट चाहता है, लेकिन उसकी माँ साफ कहती है कि इस साल पैसे की तंगी के कारण यह संभव नहीं है, और उसे सिर्फ जूते और हाथ से बुना स्वेटर ही मिलेगा। इस निराशा से वह व्यंग्यात्मक लहजे में शिकायत करता है, हालाँकि उसका मन टेबल टेनिस सेट के लिए तरसता रहता है। उसका सबसे अच्छा दोस्त मुक उसे अपने चचेरे भाई से सुनी एक अजीब अंधविश्वास के बारे में बताता है: अगर सचमुच कुछ चाहिए, तो रात बारह बजे बरगद के पेड़ के चारों ओर सSeventeen बार “उं Ascending”उंके, मुंके, टिम्पेटू” बोलते हुए दौड़ना होगा। रोहन को यह बेतुका लगता है, और आसपास कोई बरगद का पेड़ भी नहीं है, सिवाय मिसेस ग्रूवर के बगीचे में एक के। मिसेस ग्रूवर उनकी स्कूल की पुरानी प्रिंसिपल हैं, जिनके तेज हरे-नीले आँखों और सख्त स्वभाव ने दसवीं कक्षा के गुंडे रिंकू लाल जैसे बच्चों को भी चुप करा दिया था। फिर भी, जन्मदिन से एक दिन पहले तक यह विचार उसके दिमाग में घूमता रहता है, और आखिरकार वह मुक को साथ लेकर रात को मिसेस ग्रूवर के बगीचे में जाने का फैसला करता है। वे दोनों बगीचे की दीवार पर चढ़ते हैं और रोहन पेड़ के चारों ओर दौड़ना शुरू करता है, “उंके, मुंके, टिम्पेटू, मेरी इच्छा पूरी हो!” बोलते हुए। लेकिन अचानक मिसेस ग्रूवर के कुत्ते की तेज भौंकने की आवाज रात की शांति को तोड़ देती है, और वह बाहर आती है, कुत्ते को छोड़ने की धमकी देकर पूछती है कि कौन है। मुक पेड़ पर चढ़ जाता है, लेकिन रोहन डरते हुए सब कुछ बता देता है। हैरानी की बात है कि वह उसे डाँटने की बजाय शांति से सुनती है और बाकी के छह चक्कर पूरे करने देती है, और जाने से पहले सामने के दरवाजे से निकलने को कहती है। जन्मदिन पर रोहन को जूते और स्वेटर मिलते हैं, लेकिन एक बड़ा पार्सल भी मिलता है, जिसमें एक शानदार टेबल टेनिस सेट है, और उस पर लिखा है “रोहन खन्ना को, उंके, मुंके, टिम्पेटू से”। मुक और उसके माता-पिता कहते हैं कि उन्होंने इसे नहीं भेजा, तो रोहन को शक होता है कि शायद मिसेस ग्रूवर ने ऐसा किया। कुछ दिनों बाद, वह हिम्मत जुटाकर उनसे मिलने जाता है और पूछता है कि क्या उन्होंने यह भेजा। वह मुस्कुराती हैं और कहती हैं कि उन्हें भी “उंके, मुंके, टिम्पेटू” पर यकीन है, क्योंकि उन्होंने चाय के लिए किसी के आने की इच्छा की थी, और रोहन आ गया। उनकी यह हल्की हँसी और नरम जवाब उन्हें सख्त से दयालु और दोस्ताना बनाता है। इसके बाद रोहन और मुक उनके साथ दोस्ती कर लेते हैं और अक्सर उनके घर चाय और बिस्किट के लिए जाते हैं, क्योंकि अब वह उन्हें सिर्फ सख्त नहीं, बल्कि प्यारी और मजेदार लगती हैं। यह कहानी विश्वास, हिम्मत और अप्रत्याशित दया से बने रिश्तों की खूबसूरती को दिखाती है।
Leave a Reply