Summary For All Chapters – Balbharati English Class 7
From a Railway Carriage
Summary in Marathi
“फ्रॉम अ रेल्वे कॅरेज” ही रॉबर्ट लुईस स्टीव्हनसन यांची कविता रेल्वेच्या खिडकीतून दिसणाऱ्या वेगवान आणि रोमांचक दृश्यांचे वर्णन करते. ही कविता तीन भागांमध्ये विभागलेली आहे. पहिल्या भागात, रेल्वेचा वेग परियां आणि जादूगारांपेक्षा जास्त असल्याचे सांगितले आहे, आणि पूल, घरे, कुंपणे, खड्डे, कुरणे, घोडे, गुरे, डोंगर आणि मैदाने झपाट्याने मागे सरतात, जणू पावसासारखी दृश्ये उडतात. दुसऱ्या भागात, एक मूल झाडाझुडपांवर चढताना, एक भटका माणूस बघताना आणि डेझी फुलांच्या माळा बनवण्यासाठी हिरवा कुरण दिसते. तिसऱ्या भागात, रस्त्यावरून पळणारी गाडी, गिरणी आणि नदी यांचे क्षणभर दर्शन होते आणि ती कायमची नाहीशी होतात. कविता रेल्वेच्या वेगातून दिसणारी निसर्ग आणि जीवनाची सुंदरता दाखवते, पण हे सर्व क्षणिक आहे हेही सांगते. ही कविता वाचताना आपल्याला प्रवासाचा आनंद आणि दृश्यांची झटपट बदलणारी जादू अनुभवायला मिळते.
Summary in English
“From a Railway Carriage” is a poem by Robert Louis Stevenson that vividly describes the fast-moving sights seen from a train window. The poem is divided into three stanzas. In the first stanza, the poet compares the train’s speed to being faster than fairies and witches, as bridges, houses, hedges, ditches, meadows, horses, cattle, hills, plains, and painted stations rush by like driving rain, disappearing in the blink of an eye. The second stanza shows a child climbing and gathering brambles, a tramp standing and gazing, and a green field perfect for stringing daisies. In the third stanza, a runaway cart with a man and load, a mill, and a river appear briefly before vanishing forever. The poem captures the beauty of nature and life seen during a train journey, while also emphasizing how these sights are fleeting and temporary. Reading it feels like an exciting ride, filled with wonder at the quick-changing scenes.
Summary in Hindi
“फ्रॉम अ रेल्वे कॅरेज” रॉबर्ट लुईस स्टीव्हनसन की एक कविता है जो ट्रेन की खिड़की से दिखने वाले तेज़ी से बदलते नज़ारों का सुंदर वर्णन करती है। यह कविता तीन हिस्सों में बँटी है। पहले हिस्से में, कवि ट्रेन की गति को परियों और जादूगरनियों से भी तेज़ बताता है, जहाँ पुल, घर, झाड़ियाँ, खाइयाँ, घास के मैदान, घोड़े, मवेशी, पहाड़ियाँ, मैदान और रंगीन स्टेशन तेज़ बारिश की तरह उड़ते हुए पीछे चले जाते हैं। दूसरे हिस्से में, एक बच्चा झाड़ियों पर चढ़ता और जामुन इकट्ठा करता दिखता है, एक भटकता हुआ आदमी खड़ा होकर देखता है, और डेज़ी की माला बनाने के लिए हरा मैदान नज़र आता है। तीसरे हिस्से में, सड़क पर भागती गाड़ी, एक चक्की और नदी की झलक मिलती है, जो हमेशा के लिए गायब हो जाती है। यह कविता ट्रेन के सफर में दिखने वाली प्रकृति और जीवन की सुंदरता को दर्शाती है, लेकिन यह भी बताती है कि ये नज़ारे क्षणभर के हैं। इसे पढ़ने से सफर का रोमांच और दृश्यों का जादू महसूस होता है।
Leave a Reply