Important Questions For All Chapters – बालभारती Class 7
स्वप्नं विकणारा माणूस
लघु प्रश्न (Short Questions)
1. स्वप्नं विकणारा माणूस कोण होता?
- तो घोड्यावर फिरणारा, स्वप्न विकण्याचा नाटक करणारा माणूस होता.
2. त्या माणसाचा खरा उद्देश काय होता?
- त्याच्या अनुभवांनी लोकांना प्रेरणा देणे व आनंदी करणे हा होता.
3. तो माणूस कुठे थांबत असे?
- गावातील पिंपळाच्या पारावर.
4. त्याचा पोशाख कसा होता?
- रेशमी धोतर, जरीचा कुडता, लाल-पांढरा फेटा आणि चष्मा.
5. त्याच्या गाठोड्यात काय असायचे?
- काजू, बदाम, किसमिस आणि इतर सुकामेवा.
6. गावकरी त्याला काय म्हणायचे?
- ‘सपनविक्या’.
7. तो माणूस गावात यायचा थांबला कधी?
- अचानक, कोणालाही न सांगता.
8. गावात त्याचा मुलगा का आला?
- वडिलांची तब्येत खराब असल्याची बातमी द्यायला आणि त्यांचे स्वप्न पूर्ण करायला.
9. स्वप्न विकणाऱ्या माणसाचे स्वप्न काय होते?
- त्याच्या अनुभवांनी लोकांना आनंद देणे आणि ज्ञान देणे.
10. तो माणूस कसा होता?
- मनमिळावू आणि प्रेरणादायक स्वभावाचा.
11. गाठोड्यात काय असायचे?
- सुकामेवा आणि मुलांसाठी खाऊ.
12. स्वप्नं का पाहावीत?
- कारण ती आपल्याला प्रेरणा देतात आणि आयुष्याला दिशा देतात.
13. गावातील मुलं त्याला पाहून काय करत होती?
- त्याचं बोलणं ऐकत आणि त्याचा घोडा बघत.
14. सपनविक्याच्या जागी कोण आलं?
- त्याचा मुलगा, ज्याने वडिलांचे स्वप्न पूर्ण करण्याचे ठरवले.
15. ही कथा आपल्याला काय शिकवते?
- आपले स्वप्न पूर्ण करताना इतरांना मदत करायला हवी.
दीर्घ प्रश्न (Long Questions)
1. स्वप्नं विकणारा माणूस कोण होता व तो काय करत असे?
- स्वप्नं विकणारा माणूस घोड्यावर फिरणारा व्यापारी होता, जो सुकामेवा विकायचा. त्याच्या गप्पांनी तो लोकांना आनंद देत असे आणि त्यांना प्रेरित करत असे.
2. स्वप्नं विकणाऱ्या माणसाचा खरा उद्देश काय होता?
- त्याचा उद्देश केवळ सुकामेवा विकणे नव्हता, तर त्याच्या अनुभवांतून लोकांना काहीतरी शिकवणे व आनंद देणे हा होता. तो लोकांशी संवाद साधून त्यांना जगाची ओळख करून द्यायचा.
3. गावकऱ्यांना सपनविक्याबद्दल काय आवडायचं?
- सपनविक्याच्या गप्पा अतिशय रोचक आणि ज्ञानवर्धक होत्या. त्या ऐकून गावकरी त्यांचे दुःख काही काळासाठी विसरत.
4. सपनविक्याचा मुलगा गावात का आला होता?
- तो आपल्या वडिलांचे स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी आणि लोकांची सेवा करण्याचा निर्णय घेऊन आला होता. त्याला त्याच्या वडिलांची कार्यपद्धती खूप आवडत होती.
5. गाठोड्यात काय असायचं आणि लोक ते का विकत घ्यायचे?
- गाठोड्यात सुकामेवा, जसे काजू, बदाम, किसमिस असायचे. लोक ते विकत घेत, कारण त्याच्या बोलण्यात त्यांना खूप आनंद मिळायचा.
6. सपनविक्या अचानक गावात येणं का थांबला?
- तो वयामुळे आणि गुडघेदुखीच्या त्रासामुळे गावात येऊ शकला नाही. त्याचा मुलगा त्याचं स्वप्न पुढे चालवण्यासाठी आला.
7. सपनविक्याने लोकांना काय शिकवलं?
- त्याने शिकवलं की अनुभव शेअर करणं आणि इतरांना आनंद देणं खूप महत्त्वाचं आहे. हे केवळ व्यापार नव्हे, तर एक सेवाकार्य आहे.
8. सपनविक्याचा मुलगा वडिलांचे स्वप्न कसे पूर्ण करणार होता?
- तो गावोगाव फिरून वृद्ध आणि आजारी लोकांची वैद्यकीय सेवा करण्याचा निर्णय घेतो. त्याने वडिलांच्या स्वप्नाला त्याच्या सेवेत बदलले.
9. गावकऱ्यांना सपनविक्याच्या कथा का आवडायच्या?
- त्याच्या कथा नवीन प्रदेश, संस्कृती आणि परंपरांची ओळख करून देणाऱ्या होत्या. त्या ऐकून गावकरी विचारांच्या नवीन जगात प्रवास करत.
10. ही कथा आपल्याला काय शिकवते?
- ही कथा शिकवते की स्वप्नं फक्त स्वतःसाठी नव्हे, तर इतरांच्या भल्यासाठीही असावीत. दुसऱ्यांना आनंद देणे आणि सेवा करणे, हेच खरे समाधान आहे.
11. सपनविक्याचा पोशाख कसा होता आणि तो कसा दिसायचा?
- सपनविक्याचा पोशाख रेशमी धोतर, जरीचा कुडता, लाल-पांढरा फेटा आणि चष्मा असा आकर्षक होता. तो उंच, झुबकेदार मिश्या असलेला आणि प्रभावी व्यक्तिमत्त्वाचा होता.
12. सपनविक्याच्या गप्पा लोकांना का आवडायच्या?
- त्याच्या गप्पा रोचक, कल्पनाशील आणि प्रेरणादायक होत्या. त्या ऐकून लोकांना जगाची नवीन ओळख मिळायची आणि त्यांचे मन रमून जायचे.
13. सपनविक्याचा मुलगा लोकांची सेवा का करतो?
- त्याला वडिलांचे स्वप्न पूर्ण करायचे होते आणि वृद्ध व आजारी लोकांची मदत करून आनंद मिळवायचा होता. वडिलांच्या सेवाभावी वृत्तीने तो प्रेरित झाला होता.
14. सपनविक्याच्या गाठोड्यातल्या वस्तूंचा लोकांवर कसा प्रभाव पडायचा?
- गाठोड्यातला सुकामेवा फक्त वस्तू नव्हता, तर तो त्याच्या रोचक गप्पांमुळे अधिक विशेष वाटायचा. लोक गाठोड्याचा खाऊ खरेदी करताना आनंद अनुभवायचे.
15. सपनविक्याची कथा आपल्याला काय शिकवते?
- ही कथा शिकवते की जीवनात केवळ स्वतःचा विचार न करता इतरांना आनंद देण्याचे स्वप्न पाहणे आणि पूर्ण करणे खूप महत्त्वाचे आहे. स्वप्न आणि सेवा एकत्र आल्यास खऱ्या समाधानाला पोहोचता येते.
Leave a Reply