Summary in Marathi
ही गोष्ट जादव मोलाई पायेंग नावाच्या एका साध्या पण जिद्दी माणसाची आहे, ज्याने एकट्याने झाडे लावून संपूर्ण जंगल तयार केले. तो आसाममधील ब्रह्मपुत्रा नदीच्या जवळ राहायचा.
सन १९७९ मध्ये, एका मोठ्या पुरानंतर, जादवने वाळूच्या बेटावर हजारो मृत साप पाहिले. हे साप गरमीमुळे आणि सावलीच्या अभावामुळे मरून गेले होते, कारण त्या ठिकाणी एकही झाड नव्हते. ही घटना त्याच्या मनाला लागली, आणि त्याने त्या वाळवंटासारख्या जमिनीवर झाडे लावण्याचा निर्णय घेतला.
त्याने सुरुवात बांबू लावण्यापासून केली, कारण बांबू झपाट्याने वाढतो. काही काळासाठी वनविभागाने त्याला मदत केली, पण नंतर त्यांनी हे काम थांबवले. पण जादवने एकट्याने झाडे लावणे सुरूच ठेवले. तो दररोज झाडांना पाणी घालायचा आणि नवे रोपण करायचा. जमिनीची सुपीकता वाढवण्यासाठी त्याने लाल मुंग्या आणि विविध प्रकारचे गवत आणले, ज्यामुळे मातीची गुणवत्ता सुधारली.
हळूहळू त्या भागात एक मोठे जंगल निर्माण झाले. विविध पक्षी, कीटक, हरणे, माकडे, गेंडे आणि वाघ तिथे राहायला लागले. काही वर्षांनी हत्ती देखील जंगलात आले, ज्याचा अर्थ ते एक नैसर्गिक समृद्ध जंगल बनले होते.
पण जादवला अनेक अडचणी आल्या. शिकारी झाडे तोडत आणि प्राण्यांची शिकार करत. गावकऱ्यांना हत्तींचा त्रास होऊ लागला, कारण हत्ती त्यांच्या शेतातील पिके उद्ध्वस्त करत होते. एका वेळी तर हत्तीने जादवचे स्वतःचे घरसुद्धा उद्ध्वस्त केले, पण तरीही तो आपल्या जंगलाचे रक्षण करत राहिला.
सन २००७ मध्ये, एका फोटोग्राफरने त्याच्या जंगलाचा शोध लावला आणि जगभर त्याच्या कार्याची माहिती पसरली. त्यानंतर, जगभरात त्याचे कौतुक झाले आणि अखेर, २०१५ मध्ये भारत सरकारने त्याला “पद्मश्री” पुरस्कार देऊन सन्मानित केले.
आजही, जादव लोकांना झाडे लावा, जंगल वाचवा आणि पर्यावरणाचे रक्षण करा असा संदेश देतो. ही गोष्ट आपल्याला शिकवते की, एकटा माणूससुद्धा मोठा बदल घडवू शकतो आणि निसर्गाचे रक्षण करणे ही आपली जबाबदारी आहे.
Summary in English
This is a true story about Jadav Molai Payeng, a simple man who planted trees alone and created a large forest. He lived near the Brahmaputra River in Assam, India.
In 1979, after a huge flood, Jadav saw thousands of dead snakes on the sandbars. These snakes died because of extreme heat and the lack of shade, as there were no trees in that area. This event deeply affected him, and he decided to plant trees and bring life back to the land.
He started by planting bamboo trees, as bamboo grows very fast. For some time, the Forest Department helped him by giving saplings, but later they stopped. However, Jadav did not give up. He continued planting trees daily, watering them, and taking care of them. To improve the soil, he even brought red ants and different types of grasses, which helped the land become more fertile.
Slowly, a large forest started to grow. Birds, insects, deer, monkeys, rhinos, and even tigers began living there. After some years, elephants also started visiting the forest, showing that it had become a rich and natural ecosystem.
However, Jadav faced many difficulties. Poachers (illegal hunters) came to cut trees and hunt animals. Villagers were angry because elephants destroyed their farms and houses. One day, elephants even destroyed Jadav’s own house, but still, he did not stop protecting his forest.
In 2007, a photographer discovered Jadav’s forest and shared his story with the world. Soon, his work was recognized globally, and finally, in 2015, the Indian Government honored him with the Padma Shri award.
Even today, Jadav continues to spread awareness about tree planting and environmental protection. His story teaches us that one person can bring a big change, and protecting nature is our duty.
Summary in Hindi
यह कहानी जादव मोलाई पायेंग की है, जो एक साधारण इंसान थे लेकिन उन्होंने अकेले ही जंगल बना दिया। वह असम राज्य में ब्रह्मपुत्र नदी के पास रहते थे।
1979 में, एक बड़े बाढ़ के बाद, जादव ने रेत पर हजारों मरे हुए सांप देखे। ये सांप गर्मी और छांव की कमी के कारण मर गए थे, क्योंकि वहां कोई पेड़ नहीं था। यह देखकर जादव बहुत दुखी हुए, और उन्होंने पेड़ लगाने का निश्चय किया ताकि इस जगह को फिर से हरा-भरा बनाया जा सके।
सबसे पहले, उन्होंने बांस के पेड़ लगाए, क्योंकि वे जल्दी बढ़ते हैं। कुछ समय तक, वन विभाग ने उनकी मदद की, लेकिन बाद में उन्होंने यह काम बंद कर दिया। फिर भी, जादव ने खुद ही पेड़ लगाना जारी रखा। वे हर दिन पेड़ों की देखभाल करते, पानी देते और नए पौधे लगाते। उन्होंने मिट्टी को उपजाऊ बनाने के लिए लाल चींटियाँ और घास लाकर मिट्टी की गुणवत्ता बढ़ाई।
धीरे-धीरे, वहां एक बड़ा जंगल तैयार हो गया। पक्षी, कीड़े, हिरण, बंदर, गैंडे और यहाँ तक कि बाघ भी वहां रहने लगे। कुछ सालों बाद, हाथी भी जंगल में आने लगे, जो यह दिखाता था कि यह जंगल अब एक प्राकृतिक घर बन चुका था।
लेकिन जादव को कई कठिनाइयों का सामना करना पड़ा। शिकारी जंगल में आते और पेड़ काटते व जानवरों का शिकार करते। गांव के लोग भी गुस्से में थे क्योंकि हाथी उनकी खेती और घर नष्ट कर रहे थे। एक बार, हाथियों ने जादव का खुद का घर तोड़ दिया, लेकिन फिर भी उन्होंने हार नहीं मानी।
2007 में, एक फोटोग्राफर ने उनके जंगल को खोजा और उनकी कहानी दुनिया तक पहुंचाई। जल्द ही, लोग उनकी मेहनत को जानने लगे, और आखिरकार, 2015 में, भारत सरकार ने उन्हें “पद्मश्री” पुरस्कार से सम्मानित किया।
आज भी, जादव लोगों को पेड़ लगाने और पर्यावरण को बचाने का संदेश देते हैं। उनकी कहानी हमें सिखाती है कि एक अकेला व्यक्ति भी बड़ा बदलाव ला सकता है, और प्रकृति की रक्षा करना हमारी जिम्मेदारी है।
📌 Moral / What We Learn from the Story
1. One person can bring a big change.
2. Planting trees helps the environment.
3. Protecting nature is our responsibility.
4. Hard work and patience lead to success.
Leave a Reply