आपले परमवीर
हा धडा भारतीय सैनिकांच्या शौर्य, त्याग आणि कर्तव्यभावनेविषयी आहे. आपल्या देशाचे रक्षण करण्यासाठी अनेक सैनिकांनी आपले प्राण अर्पण केले आहेत. अशा शूर सैनिकांना त्यांच्या अतुलनीय धैर्यासाठी “परमवीर चक्र” हा भारताचा सर्वोच्च लष्करी सन्मान दिला जातो. हे पदक मिळवणे हे मोठे भाग्य मानले जाते, कारण आतापर्यंत केवळ २१ जणांना हे मिळाले आहे, त्यापैकी १४ जणांना मरणोत्तर प्रदान करण्यात आले आहे. हे पदक सावित्रीबाई खानोलकर यांनी तयार केले असून, कांस्य धातूपासून बनवलेले असते आणि त्यावर भारताचे राष्ट्रीय चिन्ह व कमलपुष्प कोरलेले असते.
१९७१ मध्ये भारत आणि पाकिस्तान यांच्यात युद्ध झाले. त्या वेळी फ्लाईंग ऑफिसर निर्मलजीत सेखाँ श्रीनगर हवाई तळावर तैनात होते. अचानक शत्रूच्या सहा शक्तिशाली विमाने श्रीनगरवर हल्ला करण्यासाठी आली. धावपट्टीवर धुरामुळे त्यांना उड्डाण करणे कठीण झाले, तरीही त्यांनी पराक्रम दाखवत दोन शत्रू विमाने पाडली आणि बाकीची विमाने पळून गेली. मात्र, या युद्धात त्यांनी वीरमरण पत्करले. त्यांच्या धैर्यासाठी त्यांना मरणोत्तर परमवीर चक्र देण्यात आले.
या धड्यात दधीची ऋषींच्या त्यागाची गोष्ट सांगितली आहे. एका राक्षसाने संपूर्ण जगातील पाणी पळवले होते. त्याला कोणतेही शस्त्र मारू शकत नव्हते, म्हणून एका विशेष शस्त्राची गरज होती. दधीची ऋषींनी लोकांच्या भल्यासाठी आपल्या अस्थींचे दान केले, त्यांच्यापासून “इंद्रवज्र” हे शक्तिशाली शस्त्र तयार झाले आणि त्या राक्षसाचा नाश झाला. जसे दधीची ऋषींनी स्वतःचा त्याग केला, तसेच आपले सैनिकही देशासाठी बलिदान देतात.
भारतात विविध जाती-धर्माचे सैनिक आहेत, पण देशरक्षणासाठी ते एकत्र असतात. आपला राष्ट्रध्वज, राष्ट्रगीत आणि राजमुद्रा यांचा आदर करणे हे प्रत्येक नागरिकाचे कर्तव्य आहे. देशप्रेम आणि एकता हीच खरी ताकद आहे. या धड्यातून आपण शौर्य, कर्तव्यनिष्ठा आणि देशसेवेचे महत्त्व शिकतो. आपल्या सैनिकांप्रती आपण कृतज्ञ असले पाहिजे आणि त्यांच्या त्यागाचा सन्मान केला पाहिजे.
Leave a Reply