बालभारती Summary Class 6 Chapter 18 Balbharati Maharashtra Board Marathi Medium

बहुमोल जीवन

ही कविता आपल्याला जीवनातील सत्य सांगते – प्रत्येक गोष्ट आपल्या मनासारखी घडत नाही, पण तरीही आपण प्रयत्न सोडू नयेत. कवीने निसर्गातील विविध उदाहरणे देऊन सुख-दुःख, आशा-निराशा, आणि संघर्ष-यश यांचे सुंदर वर्णन केले आहे.

गुलाबाचे फुल काट्यांमध्ये वाढते, पण त्याचा सुवास सर्वत्र पसरतो. काटे असूनही ते फुलण्याचे काम थांबवत नाही. याचा अर्थ संकटे आली तरी आपण धैर्याने पुढे जायला हवे आणि जीवनात आनंद शोधला पाहिजे.

वसंत ऋतूमध्ये झाडे फुलांनी डोलतात, पण उन्हाळा आला की धरणी कोरडी पडते. पण काही दिवसांनी पाऊस पडतो आणि निसर्ग पुन्हा हिरवागार होतो. याचा अर्थ जीवनात सुख-दुःख हे येतच राहतात, पण आपण धीर सोडू नये.

कधी कधी आकाशात ढग जमा होतात, पण पाऊस पडत नाही. त्यामुळे निराशा वाटते. पण अचानक पाऊस पडतो आणि आनंद पसरतो. याचा अर्थ कधी अपेक्षेप्रमाणे गोष्टी घडत नाहीत, पण योग्य वेळी योग्य गोष्टी नक्कीच घडतात.

रात्री चंद्र-तारे चमकतात, पण काही वेळाने आकाश काळवंडते. तरीही पहाट होताच सूर्य पुन्हा उगवतो आणि अंधार नाहीसा होतो. याचा अर्थ जीवनात दुःख आले तरी आशा सोडू नये, कारण चांगले दिवस नक्कीच येणार.

कवी म्हणतो की सुख म्हणजे ऊन आणि दुःख म्हणजे सावली. सुख-दुःख एकमेकांशिवाय अपूर्ण आहेत. कधी दुःख येईल, कधी आनंद, पण आपल्याला जीवनाचा स्वीकार करावा लागतो.

कवी शेवटी सांगतो की आपल्याला प्रत्येक परिस्थितीचा धैर्याने सामना करावा. संकटे आल्यावर आयुष्याचा त्याग करू नये, कारण संघर्षातूनच यश मिळते. सुख-दुःख येतच राहतील, पण आपण प्रयत्न करणे सोडू नये आणि आशावादी राहावे.