माझ्या आज्यानं पंज्यानं
१. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
रोज इनल्या येसणी,
तुझ्या मातले गोरपे
तवा करीती पेरणी.
➤ कवी सांगतो की त्याच्या आजोबा-पणजोबांनी आपल्या मेहनतीच्या हातांनी शेतात बी पेरले.
➤ यामुळे माती सुपीक झाली आणि शेतीत पीक उगवले.
२. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
किती इनल्या गोफणी,
तवा नेमानं चालते
तुझ्या रानाची राखणी.
➤ कवीच्या पूर्वजांनी शेतीची राखण करण्यासाठी गोफणी (एक प्रकारचे हत्यार) तयार केल्या.
➤ त्यामुळे शेतातील पीक सुरक्षित राहिले.
३. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
रोज वळली चऱ्हाटं,
पाट भरून वाह्याची
तुझ्या रानातली मोटं.
➤ त्यांच्या मेहनतीमुळे पाण्याच्या वाहण्यासाठी चऱ्हाटं (जुन्या काळातील पाण्याची व्यवस्था) तयार झाली.
➤ त्यामुळे शेताला योग्य प्रमाणात पाणी मिळाले.
४. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
रोज इनल्या रं बाजा,
येतो दमून रेघाळ्या
पाठ टेकवितो राज्या.
➤ मेहनतीनंतर आजोबा दमले की, त्यांनी स्वतः विणलेली बाज (लाकडी पलंगासारखे बसायचे साधन) वापरली.
➤ ती विश्रांती घेण्यासाठी उपयोगी पडली.
५. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
रोज वळल्यात काण्या,
तुझ्या दुभत्या म्हशीला
रोज बांधया दावण्या.
➤ त्यांनी आपल्या हातांनी काण्या (चारा आणण्यासाठी वापरण्यात येणारे साधन) तयार केल्या.
➤ त्यामुळे गायी-म्हशींना रोज व्यवस्थित चारा मिळत असे.
६. माझ्या आज्यानं पंज्यानं
पोरं घातली साळंला,
कष्टकऱ्याच्या जिण्याला
दिस सोनियाचा आला.
➤ त्यांच्या मेहनतीमुळे पिढ्यान्पिढ्या शिकण्याची संधी मिळाली.
➤ शिक्षणामुळे पुढील पिढ्यांचे आयुष्य चांगले झाले.
या कवितेचा अर्थ:
ही कविता कवीच्या आजोबा-पणजोबांच्या मेहनतीचे कौतुक करते.
➤ त्यांनी शेतात कष्ट करून अन्नधान्य पिकवले.
➤ शेतीसाठी विविध साधने तयार केली.
➤ जनावरांची काळजी घेतली.
➤ शिक्षणाची महत्त्वाची संधी पुढील पिढीला दिली.
➤ त्यामुळे सर्वांना चांगले दिवस आले.
Leave a Reply